Gulle lach
Ik stond met mijn fiets voor het rode stoplicht in hartje Amsterdam. Dat op zichzelf is levensgevaarlijk, omdat je bijna omver gereden wordt door haastige fietsers die door het rode licht rijden. Het is niet ongewoon scheld kanonnades te horen omdat je in de weg staat voor de fietsers die graag door het rood rijden. Vandaag viel het mee.
Ik geniet altijd van het momentje rust dat ik krijg bij een rood stoplicht, gewoon even stil staan en de wereld observeren. Het leven is te leuk om het zo snel voorbij te laten schieten. Zo ook deze zonnige voor jaars morgen.
Uit mijn ooghoek zie ik een man naar het zebrapad lopen en ik kijk naar hem, onze blik kruist en ik geef hem spontaan een gulle lach.
Tot mijn verassing veranderd hij van richting en komt hij recht op me af. Hij duwt me een fles rode wijn in de hand en zegt tegen mij; hier die heb ik zojuist gekregen, maar ik lust het niet, jij wel hé!
En hij liep weer weg. Ik stond verbaast te kijken toen de tijdelijke verdwazing voorbij was riep ik hem na: Dank je wel! en zijn hand ging omhoog en hij keek nog eens lachend om.
Daar stond ik, hartje Amsterdam en zo maar een heerlijke fles rode wijn rijker.
Gewoon een spontane lach geven, en mensen gunnen je iets, dit is maar weer eens het bewijs.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten