Vrijdagmiddag-borrel-flirttip

Wil je flirten? Gebruik je voeten!
Zet ze allebei in de richting van je gesprekspartner en je kunt je meteen beter focussen.

Overigens wijzen voeten altijd vanzelf naar degene tot wie iemand zich aangetrokken voelt. Leuk om op te letten in de kroeg of op een feestje ;-)

Veel succes (en plezier!)

Hersenspinsels

Ik vroeg me net af hoe het zou zijn, als iedereen alleen maar met adviezen, coaching, tips en feedback zou komen als er een hulpvraag wordt gesteld door een ander. Een paar jaar geleden kreeg ik zelf als tip om alleen maar met een reactie te komen als er een hulpvraag wordt gesteld. Vind het een mooie tip en neem ‘m echt ter harte!

Want hoe zou het voor jou zijn als je alleen maar je advies, je tips, je mening, je oordeel, je reactie mag geven als daar expliciet om wordt gevraagd? Ik heb zo het vermoeden dat een heleboel vrouwen dat een waanzinnige ontwikkeling zouden vinden in gesprekken met mannen. Als een vrouw iets heeft wat een probleem is of een vraag of waar ze mee zit dan gebruikt ze woorden om uiteindelijk de oplossing van het probleem te vinden. Ze belt een vriendin of zus, zit een tijd aan de telefoon, bespreekt het daarna misschien nog met een andere vrouw en voilà; ‘t probleem lost zich op. Niks geen hulpvraag. Zou ze die woorden geven aan een man vindt er een ander proces plaats. De vrouw gebruikt woorden en de man schiet in oplossingsgerichtheid en overlaadt haar met (ongetwijfeld goedbedoelde) oplossingen voor haar probleem waar ze niet om heeft gevraagd. De vraag is natuurlijk dan weer; hoe mannen dat dan zouden vinden. Dat ze alleen maar hoeven te reageren als er een hulpvraag wordt gesteld? Ik denk wel ok eigenlijk. Maar dan mannen: zijn jullie goed in het stellen van hulpvragen? Omdat jullie oplossingsgerichtheid zo goed ontwikkeld is en de meeste van jullie al moeite hebben om de weg te vragen; vraag ik me af of die hulpvraag uberhaupt wel komt dan? Mannen; dit is een hulpvraag! Kom maar met de woorden.

Hersenspinsels in mijn hoofd. Ben wel reuze benieuwd naar hoe jij het zou vinden als je alleen maar hoeft te reageren als er een hulpvraag is. Want als mannen dan doen wat ze zo heel goed kunnen doen: namelijk:oplossen en geen hulpvragen stellen: blijven we dan nog wel in verbinding met elkaar? Weer een hulpvraag; daar gaat mijn theorie. Had misschien toch eerst even een vriendin moeten bellen……

Vrijdag-middag-borrel-flirttip

Wees enthousiast, bezield, gepassioneerd. Wat je doet en hoe je het doet, is belangrijker dan wie je bent. Egotrippers zijn niet enthousiast!  Goed weekend!

Hoe moeilijk kun je doen?

Wat ben ik toch moeilijk gaan doen! En wat was ik heerlijk ongecompliceerd ooit, als kleutertje. Mijn eerste vriendinnetje. Hoe dat ging. Dat was zo relaxed. We zaten op de stoeprand en ik vroeg: "Wil je mijn vriendinnetje worden?" Ze zei ja en huppekee, een vriendschap van 39 jaar. Hoe moeilijk kan het zijn?

Heel moeilijk, nu. 'n Paar maanden geleden nog, met een moeder van school. Hartstikke leuk mens. Zit ik moeilijk te doen. Zal ik er bij gaan staan? Zal ik vragen of ze 'n keer koffie komt drinken? Of is dat te opdringerig? Terwijl ik alleen maar hoef te zeggen: "Meid, ik vind je leuk, zullen we een kop koffie drinken?" Durf ik niet.

Zelfde met zaken doen. Hoe vaak vraag je rechtstreeks aan een potentiële opdrachtgever: "Beste meneer of mevrouw, wilt u mijn klant worden?" Niet. Je gaat moeilijk doen. Bedenkt allerlei acties via mail of telefoon of per post. Terwijl die klant allang weet dat je zaken wilt doen.

Gelukkig sta ik er niet alleen in want om me heen wemelt het van mensen die moeilijk doen. ’t Is klaar nu. Laten we makkelijk doen. Gewoon zoals we deden toen we klein waren. Onbevangen op mensen afstappen. We kunnen ’t allemaal, we deden ‘t allemaal, 't is puur een kwestie van herinneren. Hoe moeilijk kan 't zijn?

Gewoon anders meer niet

Een paar dagen geleden hoorde ik 2 dames naast mij praten over een leersysteem dat één van beide dames ontwikkeld had voor kinderen met leerproblemen en/of beelddenkers.

Mijn nieuwsgierigheid was gewekt en heimelijk luisterde ik een beetje mee, het zou tenslotte niet netjes zijn zomaar het gesprek te interrumperen. Toch hoorde ik het niet goed genoeg dus ik draaide ik me spontaan om en zei :Wat ben ik blij dat er eindelijk iemand is die daar iets mee doet, had ik jou maar gehad toen ik jong was. Beide dames keken verrast maar ook met enige nieuwsgierigheid in hun blik.

Ik vervolgde en zei: Ik heb enorme frustraties en problemen ondervonden toen ik zelf op de lagere school zat. Nu weet ik dat ik niet dom ben maar een beeld denker, dat is gewoon anders meer niet. Ik vroeg toestemming ook aan het gesprek deel te nemen en die kreeg ik. De dame in kwestie stond te stralen en vertelde met grote passie en motivatie verder over haar methoden. Ik stelde vragen vanuit mijn beelddenker perspectief en daar leerde zij weer van, de andere dame kon zich via mij veel beter inbeelden hoe het is vanuit de ervaringen van een beelddenker. Voor het eerst in mijn leven kreeg ik een uitleg van de tafels die ik begreep en voor mij ook te onthouden waren.

We hadden het ontzettend naar ons zin samen. Er was een prachtige uitwisseling ontstaan die er nooit was geweest als ik niet zo spontaan de zogenaamde bescheiden beleefdheidsnormen had genegeerd.

Hadden we bijna dat waardevolle half uurtje met elkaar gemist en nu kunnen we elkaar in de toekomst ook nog vinden. Je weet tenslotte maar nooit!