Dinsdag presenteerde ik een bijeenkomst waar trendwatcher Tony Bosma spreker was. Hij heeft een prachtig verhaal over hoe hij onze toekomst ziet. De wereld is in transitie. We maken de overstap van een wereld waarin de onderneming met haar winst en groeidoelstellingen centraal staat, naar een betekeniseconomie waarin de mens met haar ecosysteem centraal staat. Dit alles onder het motto: ‘trash the system or crash the planet.’
Aan het eind van zijn lezing vertelde hij over een onderzoek dat gedaan is onder mensen, die wisten dat ze op korte termijn zouden overlijden. Hen werd de vraag gesteld: als je terugkijkt op je leven, wat zou je anders hebben gedaan?
De top 3 antwoorden luidden:
1. Meer tijd doorbrengen met mensen die er voor mij echt toedoen.
2. Werk doen dat ik echt leuk vind, waar mijn hart ligt.
3. Ik had meer het verschil willen maken.
Deze antwoorden resoneren nu al een dag of wat door mijn hoofd en wat me elke keer weer raakt, is het schijnbare onvermogen om bij leven daadwerkelijk iets aan bovenstaande verlangens te doen. De moeite die het kost om uit de tredmolen van je dagelijkse leven te stappen. Denken in ooit en handelen in nooit.
Hoe maak je het verschil? Wanneer maak je het verschil? Wie maakt het verschil? Zit het in grote daden? Een vlinder kan met de trilling van haar vleugels aan de andere kant van de oceaan een orkaan veroorzaken. Dus een klein gebaar kan voldoende zijn.
In mijn beleving kun je elk moment van de dag het verschil maken. In je directe omgeving. Door er te zijn, door een vriendelijk woord of juist een liefdevolle confrontatie. Door zelf te doen waar je hart ligt en daar anderen mee te inspireren. Door echt te zien, te luisteren en te voelen. Door je verlangens te delen en anderen te helpen hun verlangens in de wereld te zetten.
Als dat gemeengoed wordt dan rol je als vanzelf door deze tijd van verandering en start de betekenis economie nu. Bij jou. Bij mij. Bij ons.
+')
Geen opmerkingen:
Een reactie posten