Ik was op een evenement en was aan het voorbereiden op mijn workshop ik had wat technische problemen met de microfoon. Een lastig probleem als je niet veel verstand hebt van dat soort technische zaken. Ik ging op zoek naar hulp, bij voorkeur een technische man/vrouw die mij even kon helpen met het oplossen van het probleem. Ik vond een man die duidelijk verstand van zaken had, maar ook erg druk bezig was met van alles voor een ander. Ik stapte op hem af en vroeg: Ben jij de held die hier alles technisch voor elkaar maakt op dit evenement?
Ik zag zijn gezicht in een glimlach vouwen bij die vraag, en hij keek me aan en knikte, Fijn, zei ik, dank je wel daarvoor, want zonder jou komen wij toch een stuk minder uit de verf. Hij lachte verlegen en wilde het bijna als gewoon afdoen. Dat mag toch ook wel eens gezegd worden, zei ik snel om zijn afwerende beweging voor te zijn. We keken elkaar een kort moment lachend aan, en hij knikte ten teken van ontvangst.
Ik heb een vraagje, ik heb wat problemen met mijn microfoon moet ik dat aan jou vragen of moet ik daar iemand anders voor benaderen?
Oh, zei hij, ik loop wel even met je mee.
Binnen no time had hij het opgelost en hadden we ook nog een leuk gesprek gehad.
Ik weet dat ik hem had gestoord in zijn werkzaamheden, maar ik wist ook dat onze dag een beetje leuker was geworden daardoor. Het was aan hem te zien dat hij voldoening had van zijn werk, soms is het zo makkelijk om een situatie te creëren waar iedereen gelukkiger van wordt.
Als complimenten onvoorwaardelijk uit het hart komen, voelen mensen zich gezien en die erkenning willen we toch allemaal.
+')
Geen opmerkingen:
Een reactie posten